Çok Ağlayan Bebek Masalı Merhaba değerli arkadaşlar, bu masalımızda çok ağlayan tatlı bir bebeğin hikayesini sizlere anlatacağız. Güzeller güzelli bebeğin başından geçen ufak maceralar ile çok eğlenceli zaman geçirebilirsiniz. Masalımız uzak diyarlarda geçmektedir. Uzak diyarlarda yaşayan minik bebek, gelmesi ile birlikte ailesine de çok büyük mutluluk vermiştir. Fakat kendisi sürekli olarak ağladığı için ailesi çok üzülür.
Evvel zaman içinde bir kasabada yaşayan küçük bir aile varmış. Bu aile küçük bir aile olmasına karşın herkes tarafından çok sevilir ve sayılırmış. Bebekleri dünyaya geldikten sonra bu aile çok mutlu olmuş. En büyük arzuları bebeklerinin çok sağlıklı bir şekilde büyümesiymiş. Bunun için de ellerinden gelen her şeyi yapmaya hazırlarmış.
Bebek dünyaya geldikten sonra sürekli ağlıyormuş. Ne yaparlarsa yapsınlar asla bebeğin ağlamasını durduramıyorlarmış. Doktorlara gitmişler çare bulamamışlar. Ne yapsalar ne etseler de bu derdi çözmek için bir çözüm yolları olmamış.
Ne kadar çözüm ararlarsa arasınlar bulamamışlar. Bebeğin annesi ve babası sürekli ona şarkılar söylüyor, ona güzel oyuncaklar veriyormuşlar. Fakat oyuncaklar arasında sadece bir tanesini çok sevmiş. Onu gördüğü zaman hep yüzü gülmeye başlamış. Onla mutlu olmuş, onun yanında kendini çok daha iyi hissetmiş.
Bu bebeğin en sevdiği oyuncak, ayısıymış. Ayıya Pof ismini vermişler. Çünkü bebek o şekilde hitap ediyormuş. Aynı Pof birden konuşmaya başlamış. Bebeğe dönerek ‘’ sen neden sürekli ağlıyorsun, mutsuz olduğun bir şey var mı demiş. Bebek ‘’ Mutsuz değilim ama sürekli beni seviyorlar, sürekli olarak yanaklarımı sıkıyorlar. Bu nedenle canımı acıyor ama kimseye söylemiyorum demiş.
Pof da bunun üzerine ‘’ Benim de derdim aynı. Sürekli olarak beni sağa sola fırlatıyorlar. Ama senle çok mutluyum. Sen bana zarar vermiyorsun. Hatta geceleri sarılıyorsun bana. Bu nedenle senin ağlaman beni çok üzüyor. Hem sen sürekli ağlıyorsun. Sadece canın yandığı zaman ağlasan neden canının yandığını anlarlar bir daha yapmazlar’’ demiş.
Pof ve bebek çok iyi arkadaş olmuşlar. Her gün birlikte sarılıp uyuyorlarmış. Aynı puset içinde çokça zaman geçiriyorlar. İkisi de bu halinden memnunmuş. Bebek artık daha az ağlama başlamış. İnsanlar onu sevmeye başladıkları zaman artık daha kibar davranıyormuş.
Bunun üzerine bebek sadece canı yandığı zaman ağlamaya karar vermiş. İnsanların sevgisi aslında onun da hoşuna gidiyormuş ama canı yandığı zaman istemsiz bir şekilde ağlamaya başlıyormuş.
Bebeklerin ne için ağladığını, neden güldüklerini tam olarak bilemeyiz. Bu nedenle onlara karşı olan yaklaşımlarımızda her daim çok dikkatli olmamız gerekir. Mutluluk, huzur ve diğer kavramlar bebeklerden bizlere geçer. Anne babaların bir kısmı sadece bebek sevmek için bile çocuk yapar duruma geldi. Bunun doğru olmadığını söylemek gerekiyor. Bebek yapmak çok büyük bir sorumluluktur.