Sokaklarda sıcaktan dolayı pek insan yokmuş. Ancak karşıdan gelen küçük bir çocuğun hızlı hızlı yürüdüğünü görmüş ve bu kadar acele nereye gittiğini merak etmiş. Küçük çocuk kendisine yaklaşınca da onu durdurup acelesinin sebebini ve nereye gittiğini sormuş. Halifenin sorusu üzerine küçük çocuk camiye gittiğini söylemiş. Çocuğun bu kadar acele camiye namaz kılmaya gidiyor oluşu halifeyi şaşırtmış.

Bunun üzerine çocuğa yaşının henüz çok küçük olduğunu ve ona namaz kılmanın farz olmadığını söylemiş. Bu sebeple de camiye yetişmek için telaş yapmamasını belirtmiş. Halifenin üzerine çocuk ona namaz kılmanın büyük ya da küçük olmakla alakası olmadığını söylemiş. Daha sonrada mahallelerinde ondan bile yaşça küçük olan bir çocuğun öldüğünü ve ölümün genç ya da yaşlı fark etmeksizin geldiğini belirtmiş.

Ayrıca ölüme her yaşta hazır olmanın gerekliliğini vurgulamış ve sözlerini erken yaşta namaz kılmaya alışması gerektiğini sonrasında kılamayabileceğini belirtmiş. Sözlerini bitirdikten sonra da halifenin yanından ayrılarak camiye yetişmek için hızlı hızlı yürümeye devam etmiş. Halife ise çocuğun bu sözlerinden çok etkilenmiş ve ağlamaya başlamış. Ağlarken de çocuğun çok akıllı olduğunu ve onun bu hassaslığının büyüklerde de olması gerektiğini söylemiş. Hikaye de burada bitmiş.